નિર્ણય

અમેરિકાની વાત છે. એક માણસ પોતાના ઘર તરફ જઈ રહ્યો હતો. શિયાળાની સાંજ નો સમય હતો. સ્ટ્રીટલાઈટ તો હતી. પણ બંને તરફના ઘટાદાર વૃક્ષોના કારણે વચ્ચે વચ્ચે રોડ પર સાવ અંધારું થઇ જતું હતું. રસ્તો નિર્જન અને સુમસાન હતો.

અચાનક એને થોડે દુર રોડની બરાબર બાજુની ઝાડીમાંથી કંઈક અવાજ આવતો સંભળાયો , એ ધીમો પડી ગયો. ઝાડી નજીક જઈને ધ્યાનથી સાંભળ્યું તો અવાજ પરથી જાણે કોઈ બે જણ વચ્ચે ઝપાઝપી થતી હોઈ તેવું લાગતું હતું . કદાચ એમાંથી એક અવાજ કોઈ સ્ત્રીનો હતો. એના મોં પર કોઈએ હાથ દાબી રાખ્યો હોઈ અને એ ચીસો પડવાની કોશિશ કરી રહી હોય એવો એ અવાજ હતો. એ માણસને ખાતરી થઇ ગઈ કે કોઈ સ્ત્રી પર હુમલો થઇ રહ્યો હતો. એ બિચારી પોતાની બધીજ તાકાતથી પ્રતિકાર કરી રહી હતી.

એ ઝાડીમાં ધૂસવા જ જતો હતો ત્યા જ એને થયું, કે પોતે શું કામ પોતાની જિંદગી જોખમમાં નાખવી ? એ કરતા તો બીજા રસ્તે થઇ ઘરે શું કામ ન પહોચી જવું ? આવો વિચાર આવતા જ એ માણસ ના પગ અટકી ગયા. બીજો વિચાર એને એવો આવ્યો કે નજીકના ટેલીફોન બુથ પરથી ફોન કરી પોલીસ ને જાણ કરી દેવી , પછી પોલીસ ને જે કરવું હોય તે કરે. પરંતુ એનું હદય એને વારંવાર કહેતું હતું કે આમ કોઈ એકલી અને લાચાર સ્ત્રીને હેરાન થતી છોડીને જતા રહેવું એ સારું તો ન જ કહેવાય. એનું મગજ વારંવાર એને ભાગી જવાનું કહેતું હતું, પરંતુ એનું હદય એને એમ કરવાની ના પાડતું હતું। પેલી સ્ત્રીનો વિરોધ હવે ધીમો પડી રહ્યો હોય તેવું લાગતું હતું.

એ સ્ત્રી હવે થાકીને હારી જશે એવો વિચાર આવતા જ એ માણસે ત્યાંથી જતો રહેવાનો પોતાનો વિચાર માંડી વાળ્યો. એ પોતે કાઈ મોટો કસરતબાજ કે કરાટે માસ્તર ન હતો. છતાં એણે પેલી સ્ત્રીને મદદ કરવાની નક્કી કર્યું કે તરત જ એનામાં હિંમત ઉભરાય આવી. બધા વિચારો પડતા મુકીને એ દોડતો પેલી ઝાડીમાં ધૂસ્યો. એ યુવતીને ભોય પર પછાડીને એના પર સવાર થઇ ગયેલા ગુંડાને એણે બોચીએ પકડીને પછાડી દીધો . બંને વચ્ચે થોડી ઝપાઝપી થઇ. એ દરમિયાન નીચે પડેલી યુવતી દોડીને એ ઝાડ પાછળ લપાય ગઈ. આ માણસ ઝનુંનપૂર્વક ગુંડાનો સામનો કરી રહ્યો હતો. અચાનક હુમલો થવાથી ગુંડો પણ ગભરાય ગયો હતો , એટલે એણે વધારે લડવાનું છોડી ત્યાંથી ભાગી જવાનું પસંદ કર્યું.

આ માણસ ઉભો થયો. ભૂળ ખંખેરી. પોતાના ફાટી ગયેલા કોટની બયોને ધ્રુજતા હાથોએ સરખી કરી થોડો શ્વાસ હેઠો બેઠો ત્યારે એને જોયું કે પેલી યુવતી હજુ ઝાડવા પાછળ લપાયને હીબકા ભરતી હતી. એને વધારે ગભરાટ ન થાય એ માટે એણે દુરથી જ કહ્યું, બહેન ! બેટા ! હવે ગભરાઇશ નહિ. પેલો ગુંડો ભાગી ગયો છે. હવે તું બહાર આવી જા ! ‘દીકરી ! હવે તું બિલકુલ સલામત છો !’

થોડીક ક્ષણો પુરતી શાંતિ છવાય ગઈ. પછી ધીમો, ધ્રુજતો અવાજ આવ્યો, ‘પપ્પા ! તમે છો ? હું કેથરીન !’

એને એ સાથે જ ઝાડ પાછળથી નીકળીને એ માણસની પોતાની જ નાની દીકરી કેથરીન દોડીને એને વળગી પડી !