એક કુટુંબમાં પતિ પત્ની અને એક દીકરી રહેતાં હતાં .
પતિને રોજ ઓફિસેથી આવવાનો સમય અને દીકરી ને એને મળવાની ઉત્કંઠા,
ઘણીવાર રાત્રે દસ થઇ જતાં છતાં નિંદર બહેનને દૂર રાખવા જાતે જ આંખે પાણીની છાલક મારીને માતાનાં ખોળામાં બેસી જાય.
મમ્મી , ગીત ગાને…. એ જેવી પપ્પાને આવતાં
જુએ કે દોડીને પપ્પાનાં ખભા પર ચઢી જાય.
“પપ્પા, ચાલો જલદી ઘોડો બનો – આજે તમે સહેર નથી કરાવી !”
પપ્પા દીકરીનો આદેશ માથે ચઢાવે અને શરુ થાય બાપ- દીકરીનો મસ્તીનો દોર
એક દીવસ રાત્રે પત્નીએ દીકરીને સુવડાવ્યા પછી , પતિને કહ્યું,
“તમે ક્યારેક દીકરી માટે ચોકલેટ કે રમકડાં લઇ આવો તો તેમને કેટલું ગમશે !
“સાવ ખાલી આવવું એ પત્નીને ન હોતું ગમતું.
ચિડાયા વિના પતિએ જવાબ આપ્યો, ”
જ્યારે હું તેમને માટે ચોકલેટ કે રમકડાં લાવીશ ત્યાર પછી મારી દીકરી – મારી નહીં પરંતુ ચોકલેટ કે રમકડાંની રાહ જોતી થઈ જશે.
પછી ક્યારેક કશું નહીં લવાય ત્યારે તેનાં ચહેરા ઉપર જે આનંદ જોવા મળે છે એનાં કરતાં દુ:ખ જોવા મળશે.”
પતિની આ અંતરનાં ઊંડાણની વાતે
પત્નીની આંખ ઉઘાડી નાખી.
આખા સમાજને આજે આવા સમજદાર માબાપની જરૂર છે….
